۱۳۸۲/۰۹/۱۲

شعری از خسرو گلسرخی برای دیروز و امروز .



گيرم که در باورتان به خاک نشسته ام

و ساقه های جوانم از ضربه های تبرهايتان زخم دار است

با ريشه چه می کنيد ؟

گيرم که در سر اين باغ بنشسته در کمين پرنده ای

پرواز را علامت ممنوع ميزنيد

با جوجه های نشسته در آشيان چه می کنيد ؟

گيرم که می کشيد

گيرم که می زنيد

گيرم که می بريد

با رويش ناگزير جوانه ها چه می کنيد ؟...

ارسال به: Balatarin :: Donbaleh :: Cloob :: Mohandes :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: Greader :: Addthis to other :: Subscribe to Feed