يك نامه و يك درخواست به انجمن قلم فرانسه
كاظم مصطفوي

از قضاياي 17ژوئن گذشته و هجوم به‌مجاهدين در پاريس كه حتماً خبردار هستيد. من هم از جمله كساني بودم كه در آن روز دستگير و سپس آزاد شدم. از تحليل ريشه‌هاي آن قضيه بگذريم. به‌هردليل در آن ايلغار تمام سرمايهٌ من هم برباد رفت. يعني تمام نوشته‌ها و مدارك و اسنادي كه به‌هزار خون جگر گردآورده بودم در كامپيوتري بود كه توسط آقايان ضبط شد. گفتند بازرسي مي‌كنيم و برمي‌گردانيم. اما تا به‌حال كه خبري نشده است. نامه‌اي به‌رئيس انجمن قلم فرانسه نوشتم و تقاضا كردم كه از آقايان بخواهد تمام مداركي را كه از من به‌دست آورده اند منتشر كنند اما باز هم جوابي نگرفته ام. من طي تمام سالهاي حاكميت آخوندي كاري جز نوشتن نداشته‌ام. يعني «سلاح»م همان كامپيوتري بوده است كه ضبط شده و عمليات تروريستي هم كه انجام داده‌ام نوشتن قصه و مقاله و سرودن شعر بوده و تحقيق در مورد زندانهاي رژيم آخوندي و شكنجه زندانيان سياسي و قتل عام آنها. حالا خلع سلاح شده‌ام. يعني كامپيوترم را گرفته‌اند تا ديگر عملياتي انجام ندهم. بايد اين طرف و آن طرف بدوم تا شايد نسخه ديگري از نوشته‌هايم را پيدا كنم. تا در هجومي ديگر باز هم آنها برباد روند. اما خيال آخوندها راحت باشد. اگر صدبار ديگر هم قضيه تكرار شود من دست برنخواهم داشت. باز هم خواهم نوشت و قاتلان مردم ايران را افشا خواهم كرد, همه را دوست دارم و هيچ دشمني جز آخوندها ندارم. نه فريب شارلاتانهايي مانند آخوند خاتمي را خواهم خورد و نه مرعوب جو سازي‌هاي مزدوران آخوند يونسي و وزارت ملعونه‌اش در داخل و خارج كشور خواهم شد...




رياست محترم انجمن بين‌المللي قلم!

با سلام, من حميد اسديان(كاظم مصطفوي) يك نويسنده و شاعر ايراني هستم كه اين نامه را برايتان مي‌نويسم.

ادامه متن در ايران لیبرتی