درود بر کارگران قهرمان شرکت واحد

دوستان عزيز

به فراخوان کانون وبلاگ نويسان ايران توجه کنيم.

در هر جاي دنيا که هستيم مي توانيم به اين کارگران قهرمان با خبررساني خود و اعتراض به مقامات بين المللي کمک کنيم. حتي يک تلفن و يک ايميل از طرف هر کدام از ما تبديل به هزاران هزار ايميل و تلفن خواهد شد. آري دوستان . 3 ميليون ايراني در خارج از کشور زندگي ميکنند. بياييد دست ها را يکي کنيم و کارگران و کودکان و همسرانشان را در دستان خبيث جمهوري اسلامي تنها نگذاريم.

براي شکايت به عفو بين الملل به اين آدرس برويد:

http://web.amnesty.org/contacts/contact_us/eng-001?open&referer_link=http://www.amnesty.org/

ايميل و نام و کشور اقامتتان را وارد کنيد و در قسمت پيام مي توانيد اين متن را بگذاريد

به انگليسی :

I am writing to let you know that the Iranian government has bruttaly beaten and arrested hundreds of Tehran's public bus drivers and their families, including children as young as two. I am asking for your urgent action and call to the Iranian government for their immediate release.

به فرانسوی :

Je vous écris afin de vous informer que le gouvernement iranien a violemment battu et arrêté des centaines de conducteurs de bus publics de Téhéran ainsi que leurs familles, y compris des enfants âgés de 2 ans.
Je vous demande de bien vouloir agir urgemment en réaction et d'appeler le gouvernement iranien à libérer immédiatement ces personnes.

همين متن را ميتوانيد براي اين مقامات هم ايميل کنيد.

صليب سرخ بين المللي ژنو

webmaster.gva@icrc.org

تلفن:++ 41 (22) 734 60 01

شکايت در مورد نقض حقوق بشر به کميسارياي عالي حقوق بشر سازمان ملل متحد

tb-petitions.hchr@unog.ch

+ 41 22 9179022 Fax

کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد

E-mail: ngochr@ohchr.org

Fax: + 41 22 917 9011

کميسيونر حقوق بشر اتحاديه اروپا

Mr. Alvaro Gil-Robles

commissioner.humanrights@coe.int

به نقل از وبلاگ گل کو

سنديکاي کارگران شرکت واحد اعلام کرد در واکنش به سرکوب گسترده، به مبارزه خود سرسختانه تر و متحدانه تر ادامه مي دهد

بيانيه کانون وبلاگ نويسان ايران (پن‌لاگ) در رابطه با سرکوب فعالين سنديکاي شرکت واحد

کانون وبلاگ نويسان ايران (پن‌لاگ) با محکوميت سرکوب وحشيانه اعتصاب کارگران شرکت واحد ،همه کاربران اينترنت را به يک کمپين اينترنتي در روز دوشنبه فرا مي‌خواند.

بنا به گزارشات رسيده مامورين امنيتي و اطلاعاتي جمهوري اسلامي ايران شب گذشته با يورش به منازل کارگران مظلوم شرکت واحد با اعمال ضرب و شتم , صدها نفر را دستگير کرده اند.در ميان دستگير شدگان همسران کارگران و کودکان دو ساله نيز به چشم مي‌خورند. جرم دستگير شدگان، اعتصاب براي بهبود شرايط طاقت فرساي شغلي آنان بوده است .

کانون وبلاگ نويسان ايران ضمن محکوميت اين برخورد وحشيانه و خشن ، با توجه به سابقه دولت ايران درزمينه نقض گسترده حقوق زندانيان سياسي مشتمل براعدام و شکنجه هاي مختلف روحي و جسمي و غيره بشدت نسبت به وضعيت دستگيرشدگان ابراز نگراني کرده و همه ايرانيان و سازمانهاي بين‌المللي مدافع حقوق بشر را به اقدام فوري و موثر در برابر اين جنايت وحشيانه فرا مي‌خواند.

کانون وبلاگ نويسان ايران از همه وبلاگ‌نويسان و وب‌نويسان محترم تقاضا دارد: با نصب لوگوي سنديکاي کارگران شرکت واحد در صفحات خود با ايشان اعلام همبستگي نموده و با همه امکانات به خانواده هاي دستگير شدگان کمک کنند.

از همه وبلاگ نويسان و کاربران اينترنت درخواست مي‌کنيم روز دوشنبه دهم بهمن ماه برابر با 30 ژانويه 2006 با تماس تلفني و ارسال فکس به سازمان عفو بين‌الملل,ديده بانان حقوق بشر سازمان ملل متحد، کميسيون حقوق بشر سازمان ملل وپارلمان اتحاديه اروپا وهمچنين صليب سرخ جهاني و روزنامه‌هاي محلي در کشورهاي متبوعه ،آنان را در جريان موارد نقض آشکار حقوق بشر توسط رژيم قرون وسطايي ايران قرار دهند و خواهان پيگيري ايشان براي آزادي دستگير شدگان گردند.

کانون وبلاگ نويسان ايران (پن‌لاگ)

مگر ميشود خورشيد را كشت؟
منبع: سايت ديدگاه
همنشين بهار
زمستان سال ۵۷ با هواي سرد و « گرگ و ميش »اش، بهمن را انتظار ميکشيد ! امّا نه « بهمن »ي که بيايد و همه را از دَم، زير بگيرد ! آن سالِ پُر ماجرا، آبستن حوادثِ تازه بود
سازمان سيا، که خروش مردم را دست کم ميگرفت، پس از واقعه ميدان ژاله و « ۱۷ شهريور » نيز، فيس و افاده ميآمد همه چيز امن و امان است « ما اوضاع را تحت کنترل داريم... حتي ايران در شرائط پيش از انقلاب هم نيست.» ! امّا... بهمن، گوشش به اين حرف ها بدهکار نبود ! سرازير شد
هيچکس نمي دانست دو يا سه هفته ديگر همه چيز « کُن فَيکون » خواهد شد
هنوز قال ساواک کنده نشده بود امّا شکنجه گرانِ آينده، براي سرکوب آزاديخواهان دوز و کلک مي چيدند. عملهِ استبداد که حتي امکان ندادند هنگام ورود خميني در بهشت زهرا ــ مردم، صداي پدر رنجديدهِ ناصر صادق يا مادر بزرگوار رضائي ها را هم بشنوند ــ اينک در دعواهاي دروني خويش فاش مي کنند که هفته هاي نخستِ پس از سرنگوني شاه، «دستور کار اولين جلسات سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي، براندازي مجاهدين خلق بود و روي همين حساب قرار شد از هر راهي که ممکن است آنان را به تقابل کشيده، براي هميشه از سر راه بردارند» . آخوند محمد يزدي نيز در خاطرات خويش به صراحت آورده است که براي اين منظور زير پاي خميني ــ که البته او خودش همه را لب جوي آب مي بُرد و تشنه برميگرداند ــ نشسته است
جّو سازي عليه نيروهاي ترقيخواه آغاز شد، مرتجعين با دست گذاشتن بر بي تجربگي و ضعف طرف مقابل ــ مُدام آتش تهيّه مي ريختند و اسباب فتنه ميشدند تا جائي که آيت الله طالقاني به وضوح گفت: دارند زير پاي انقلاب پوست خربزه مي گذارند... امثال سعيد سلطان پور و ساعدي و آشوري و پاک نژاد و مسکوب و دانشور و شاملو... و همه آزاديخواهان، ابرهاي سياه و تيره را در آسمان آبي و پُر ستاره انقلاب ميديدند و رنج ميبردند. ارتجاع حاکم هر روز فيل جديدي هوا ميکرد و بامبول تازه در ميآورد. بيهوده نبود که مجاهدين آن همه از فتنه ارتجاع سخن مي گفتند و تهديد اصلي را « بُروز زودرس جريان راست ارتجاعي» ميدانستند
چهارم بهمن ماهِ سال ۵۷ که «راهبر مجاهدين» تازه از زندان شاه آمده بود با اشاره به توطئه استبداد و ارتجاع گفت:

مگر ميشود خورشيد را كشت؟
مگر ميشود باد را از وزيدن بازداشت و باران را از باريدن؟
مگر ميشود اقيانوس را خشك كرد؟
مگر ميشود بهار را از آمدن بازداشت و مانع روييدن لاله ها شد؟
مگر ميشود ملتي را تا به ابد اسير نگهداشت؟ نه! اين خواست خدا و ارادهٌ خلق است، سنّت تاريخ است، قانون اجتماع است… بشارت همهٌ انبيا، پيام آوران، مصلحين و انقلابيون بزرگ جهان است كه خلق پيروز ميشود... ما در آغاز راهيم. راهي بس طولاني و دراز، اما آينده تابناك است
انگار همين ديروز بود ... ياد باد آن روزگاران ياد باد

خطابه سال تحويل2006 ميلادى
اسماعيل وفا يغمايي
برگرفته از سايت : طليعه سپيده دمان

چگونه
مى گذرد
جهان؟
بى
هيچ
آرمان
از واپسين ثانيه دسامبر
به نخستين ثانيه ژانويه.


تا نيمه شب
تنها فشفشفه هاى پوچ در فضا مى تركند
جامها و مثانه ها پر و خالى مى شوند
در كاباره ها
روسپيان رنگين پرهاى طاووس را
بر باسنهاى جنبانشان مى لرزانند
شومن هاى پوك فضا را از كف مى انبارند
ودرست در نيمه شب
خطيبان معطر
و پا اندازان شيك
و قاپوقچيان اطوكشيده
زمزمه هايشان را در گوشهاى ما استفراغ مى كنند
تا صبح تاريك نخستين روز2006 ميلادى
در جها نى كه ثروت سه ميليارد انسان
در جيبهاى 150 تن تلنبارشده است
بر دهانهاى گرسنه طلوع كند
و ما چريكهاى جوان شرقى مغرور سالهاى 1980 ميلادى
بيشتر، در ظرفشويخانه هاى غربى سال 2006 ميلادى
با اجساد خاطرات ويرانمان بر دوش
با خنجرى عتيق در پشت
به دور ازخاك و خلق مان
كمرنگ وپير و غبار شويم.


چگونه مى گذرد جهان
چگونه نفس مى كشد جهان
بى هيچ آرمان
از واپسين ثانيه دسامبر
به نخستين ثانيه ژانويه
چگونه
مى گذرد
جهان؟....

اول ژانويه 2006 ميلادى