من و امثال من جز مشتی از خاک سرزمین ستم سوخته خود نیستیم.
اگر این مشت خاک در پیروزی مردم ایران، خوشبختی بازگشت به میهن آزاد رابه دست آورد فبها و اگر در بادهای غربت و تبعید بر باد رفت، غمی نیست که در بهای آزادی یک ملت و یک میهن از چنگال بیرحم ترین دشمنانشان یعنی عوامل ارتجاع و استبداد اسلامی، غربت و تبعید دیرپا و تمام رنجهای ما، جز ادای دینی کوچک در پیشگاه میهن عزیز و ملت شریف ما نیست و شادا که ما شرافت و صلاحیت کشیدن این بار رنج را بر شانه های خسته اما استوار خود داشتیم.
ما به دنبال چیزی برای خود نیستیم ودراصلی ترین نقطه به ندای وجدان انسانی خود در برابر ستمی که بر میهن ما میرود پاسخ می دهیم.
میهن من و ما با ماست، دور از او، او را در پیرامون خود حس می کنیم و صدای خالص و ناب و بی پیرایه و خاموشی ناپذیرش را، از آغاز تاریخش تا به امروز، در غماورترین و خالی ترین کوچه ها و خیابانهای جهان می شنویم و به صدایش پاسخ می گوئیم.
